Propozycja na dzień 02.04.2021

Emocje i maniery.

Cel ogólny:

Stwarzanie nowych sytuacji problemowych, wyzwalających u dzieci potrzebę samodzielnego rozwiązywania;
Umiejętność psychologicznego kojarzenia słów;
Wzbogacanie słownictwa emocjonalnego;
Rozpoznawanie, nazywanie i wyrażanie podstawowych uczuć i emocji;
Rozumienie konieczności przestrzegania przyjętych form grzecznościowych;
Budowanie pozytywnego obrazu własnej osoby;
Kształtowanie współpracy w obrębie grupy poprzez stawianie zadań do wykonania;
Stwarzanie sytuacji sprzyjających aktywizowaniu myślenia;
Kształcenie wyobraźni i myślenia przyczynowo – skutkowego, umiejętności wyciągania wniosków;
Ćwiczenie pamięci odtwórczej poprzez sięganie do wiadomości nabytych wcześniej;
Rozwijanie spostrzegawczości, koncentracji i uwagi w trakcie zabaw logicznych oraz zabaw z wizytówkami wyrazowymi;
Posługiwanie się formami językowymi takimi jak przymiotniki i rzeczowniki w sposób zamienny;
Kształcenie sprawności ruchowej w trakcie zabaw przy muzyce;
Zaprezentowanie zdobytej przez dzieci wiedzy oraz umiejętności;

Cele operacyjne (dziecko):

5-letnie domyśla się dalszych treści i snuje domysły;
6-letnie wybiega myślą ponad treść przedstawioną;
Uczy się umiejętności wyrażania swoich emocji;
Potrafi nazywać i rozpoznawać własne uczucia;
Interpretuje sytuacje z różnego punktu widzenia;
Rozróżnia dobre i złe emocje;
Rozumie terminy: „pozytywny”, „negatywny”, „neutralny”;
Odczytuje wizytówki wyrazowe i przypina je pod obrazkami ( wg I.Majchrzak );
Bierze udział we zabawie relaksacyjnej kształtującej pamięć dotykową;
Dzieli emocje na grupy, zgodnie z ustalonym wcześniej kolorem, interpretując w ten sposób własny stan odczuwania;
Reaguje na umowne sygnały;
Wczuwa się w określone sytuacje;
Wypowiada się na temat emocji;
Rozumie i akceptuje uczucia innych;
Potrafi wyrazić emocje w formie plastycznej;
Śpiewa piosenkę pt.: „Śmieszny portret”;
Rozumie konieczność przestrzegania form towarzyskich i reguł grzecznościowych;
Wyjaśnia znaczenie wybranych wyrażeń związanych z uprzejmością i dobrym zachowaniem;
Kojarzy trudne słowa t.j.: konwenanse, savoir-vivre, kurtuazja, bon ton, maniery z przestrzeganiem dobrego zachowania się;
Ocenia zachowanie się innych osób w podanych sytuacjach;
Usprawnia narządy artykulacyjne w trakcie mechanicznego powtarzania tekstu zawierającego trudne do wypowiedzenia słowa;
Bierze udział w zabawie ruchowej przy muzyce zgodnie z koncepcją B.Struss;
Żegna się z zaproszonymi gośćmi za pomocą improwizacji ruchowej wg M.Bogdanowicz.

Obszary edukacyjne:
zdrowotny;
społeczno – moralny;
ruchowy;
językowy;
matematyczny;
muzyczny;

Metody pracy:
słowna, czynna, zadań do wykonania;
metody autorskie: dr I.Majchrzak, M.Bogdanowicz, B.Strauss;

Formy pracy:
grupowa;
zespołowa;
indywidualna;

Pomoce:
muzyka na CD do zabaw ruchowych (powitanie, pożegnanie, „Głowa, ramiona…”) i piosenki „Śmieszny portret”;
ilustracje przedstawiające ludzi wyrażających rozmaite emocje;
sylwety twarzy przedstawiające emocje;
wizytówki wyrazowe;
wizytówki imienne;
kolorowe kartoniki;
kostka mimiczna;
karteczki dla każdego dziecka z nazwami emocji;
kartki formatu a-4 z przygotowanym owalem głowy;
ilustracje przedstawiające właściwe i niewłaściwe sposoby zachowań;
Schemat liczbowo – literowy wyznaczający podział grupy na zespoły;
Utwór wierszowany B.Piergi pt.: „Dobre maniery na wesoło”;

Przebieg zajęć:

1. Przywitanie się z dziećmi piosenką: „Na powitanie wszyscy razem” (wg M.Bogdanowicz)

„Na powitanie wszyscy razem, hip, hip, hura, hip, hip, hura, hip, hip,hura! Z całego serca pełnym gazem: witamy was, witamy was, witamy was!”
Dzieci ustawione są w kole, gestykulują do słów piosenki: podskakują w górę krzycząc „hura” , kręcą się w kółko i kłaniają na koniec.

2. Rozmowa z dziećmi nt. emocji: Co to są emocje? Po czym można poznać, że ktoś jest zły, wesoły, smutny, boi się? Czy zdarzyło wam się kiedyś być złym, wesołym – co było powodem? Które uczucia są miłe a które nie?

3. Pokazywanie ilustracji prezentujących rozmaite stany emocjonalne ludzi: nazywanie ich, opisywanie w jaki sposób wyraża się dane emocje, np.: „Śmiejesz się gdy jest ci wesoło, gdy odczuwasz radość.”

4. „Emocjonalne buzie” – dwuetapowe przyporządkowywanie nazw emocji do sylwety twarzy (wg dr I.Majchrzak). I etap: za pomocą przymiotników typu- radosny, zadowolony, wesoły, smutny, zły, zagniewany, obrażony, zdziwiony, wystraszony; II etap: za pomocą rzeczowników radość, złość, smutek, zdziwienie, obraza, strach.

5. Zabawa relaksacyjna „Masaż pleców”: dzieci ustawiają się w szeregu jedno za drugim, nauczycielka zaczyna masować plecy ostatniej osobie w szeregu. Rozpoczyna masaż w okolicach barków, porusza się powoli w dół pleców, a potem znowu do góry do ramion. Osoba ta próbuje możliwie jak najdokładniej naśladować wszystko to co czuje. W ten sposób masaż wędruje od każdego dziecka do następnego, aż dociera do pierwszej osoby z szeregu.

6. „Kolory emocji” – próba podzielenia emocji na trzy grupy kolorów zgodnie ze stanem odczuwania danej emocji: kolor czerwony oznacza emocje pozytywne, dobre; kolor czarny emocje negatywne, złe; kolor niebieski – emocje neutralne czyli ani złe ani dobre. Dzieci przypinają pod daną emocją kartonik w odpowiednim kolorze i uzasadniają swój wybór.

7. Zabawa ruchowa przy muzyce z użyciem „kostki mimicznej” ( czyli kostki, na której sześciu ściankach przedstawione zostały różne twarze: wesoła, smutna, zdziwiona, zagniewana, zadowolona, zakłopotana) dzieci biegają w rytm muzyki po sali, gdy jedno z dzieci rzuci kostką wszyscy sprawdzają wynik i ilustrują ruchem i mimiką wylosowane uczucie.

8. Rysowanie emocji zgodnie z wylosowaną wizytówką (wg dr I.Majchrzak): dziecko losuje karteczkę z nazwą emocji, odczytuje ją a następnie przedstawia na kartce z narysowanym owalem.

9. Segregowanie narysowanych emocji do dwóch zbiorów: 1-dobre uczucia, 2-złe uczucia: dzieci poprzez dokonanie wyboru według własnego uznania ilustrują swoją własną emocjonalność , swój stosunek do wyrażanych uczuć.

10. Piosenka pt.: „Śmieszny portret”

Oto karton całkiem biały.
Zaraz będzie w farbie cały.
Wezmę pędzel, nie żartuję,
śmieszny portret namaluję!

Ref.: Cha, cha, cha, cha, cha, cha!
Bardzo zdolny jestem ja!
Cha, cha, cha…
kto maluje tak jak ja?

Oczy wielkie, zezowate.
I policzki piegowate.
Uszy wielkie jak u słonia,
zęby takie jak u konia.

Ref.: Cha, cha, cha, cha, cha, cha!
To naprawdę jestem ja?
Cha, cha, cha…
chyba to nie jestem ja!

Ręce suche jak badyle.
Palce prawie na dwie mile.
Głowa krągła niby bania,
co wyrasta spod ubrania.

Ref.: Cha, cha, cha, cha, cha, cha!
To naprawdę jestem ja?
Cha, cha, cha…
To ty jesteś a nie ja!

11. Skierowanie tematu na zagadnienie dobrych manier: rozmowa z dziećmi na temat wpływu naszego stanu emocjonalnego na nasze zachowanie się.

12. Praca z obrazkami prezentującymi różne formy zachowania: wspólne analizowanie i ocenianie sytuacji poprzez narysowanie smutnej lub uśmiechniętej buzi.

13. Wspólne recytowanie wierszyka pt.: „Dobre maniery na wesoło” Bożeny Piergi zawierającego trudne słowa (których wymowa przekłada się na ćwiczenia artykulacyjne).

14. Podział na 3 zespoły wg schematu liczbowo - literowego (wg dr I.Majchrzak): nauczycielka wypisuje na tablicy liczby od 1 do 3 a pod każdą z nich pewna grupę liter; dzieci odczytują litery i ustawiają się zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami do danego zespołu.